Wrastający paznokieć jest stosunkowo powszechną przypadłością, aczkolwiek także zbyt rzadko i zbyt późno leczoną. Pacjenci bardzo często udają się do specjalisty dopiero wtedy, gdy palec jest już zajęty przez poważny stan zapalny i ogólny obrzęk. Brak odpowiedniego leczenia na wczesnym etapie, oraz przede wszystkim brak stosowania środków zapobiegawczych może doprowadzić do opłakanych skutków. W skrajnych przypadkach konieczna jest nawet interwencja chirurgiczna i wielotygodniowa rehabilitacja. Nieleczone tkanki miękkie z czasem doprowadzają do rozwinięcia się zaawansowanej ziarniny.
Przyczyna wrastających paznokci
Najczęstszą przyczyną wrastających paznokci jest nieumiejętna higiena codzienna związana z ich obcinaniem. Zbyt głęboka ingerencja w bocznych fragmentach paznokcia często powoduje jego niejednolity rozrost i wyrastanie poza wały paznokciowe i łożyska. Do czynnika ryzyka zalicza się także osoby noszące zbyt ciasne obuwie. Stąd też jest to przypadłość częściej dotycząca pań zbyt ochoczo korzystających z opiętych butów na wysokim obcasie. W rzadkich przypadkach wrastający paznokieć może mieć podłoże naturalne i genetyczne. W takich okolicznościach najlepiej od razu skontaktować się z podologiem (jestem z Sosnowca i polecam Panią podolog, która bez problemu poradziła się z moim problemem), który wdroży odpowiednie środki zaradcze.
Zanim jednak spotkasz się z negatywnymi skutkami, zadbaj o higienę paznokci, a zwłaszcza palucha już teraz. Przycinanie powinno się odbywać regularnie i zostać poprzedzone wymoczeniem stóp w ciepłej wodzie z solami do kąpieli. Wszelkie pozostałości naskórka należy delikatnie wycinać cążkami. Postrzępione krawędzie paznokcia trzeba delikatnie wygładzić pilniczkiem, aby jego ostre końce nie ułatwiały penetracji skóry.
Jeśli zauważasz u siebie zaczątki wrastania, jeszcze przed udaniem się do specjalisty koniecznie odkaź powstającą ranę za pomocą płynu o właściwościach antyseptycznych. Pozwoli to wyczyścić ranę i nie doprowadzić do zajęcia jej przez drobnoustroje. Całkowicie zabronionym jest drażnienie i rozdrapywanie rany, oraz próba usilnego dostania się do wrośniętej części. Niestety na etapie przebicia skóry jest już na to za późno i lekarz jest drogą niezbędną.